Enkele reacties op de roman Slotakte. Geschiedenis van mijn dood. *
Ik heb het boek Slotakte in één ruk uitgelezen.
Ik vind het een mooi sferisch boek.
Je ziet de hoofdpersoon naar haar einde toegroeien.
Ik herken veel in de hoofdpersoon Elsie bv de behoefte om grip op je leven te hebben, steeds te onderzoeken wat de zin ervan is en je uiteindelijk neerleggen bij het feit dat je zoveel niet kunt begrijpen.
Toch ook een mooi slot waarin dingen bij elkaar komen.
J.H. (Amsterdam)
Met genoegen heb ik Slotakte gelezen: een goed, afgewogen verhaal. Het is een roman met essayistische trekjes. En voor mij ook best persoonlijk. De eigen overtuiging, houding ten opzichte van leven en dood herken ik.
W. van der W. (Den Haag)
Groot compliment voor het boek “Slotakte”.
Naast het (zeer actuele) thema, vlotte en pakkende schrijfstijl.
Boek moet zeker gelezen worden door degenen die het thema “omarmen”.
Verdient dus ruimere bekendheid.
T. K. (Deest)
De afgelopen twee dagen heb ik mij ingeleefd in het wel en wee van Elsie. Hoewel ik het een droevig en eenzaam boek vind, wilde ik niet weg uit Elsie’s wereld.
Ik vind uw boek vooral een heel integer boek. U hebt de moeilijkste levensfase van een mens liefdevol met mededogen beschreven.
Ik ben blij dat ik uw boek gelezen heb; het sterkt me ook in mijn eigen overtuigingen over dit beladen onderwerp.
Y. van O. (Amsterdam)
Heb Slotakte nu al uit. Pakkend geschreven!
F.H. (Zutphen)
Heb de roman Slotakte net uitgelezen.
Ik wil u complimenteren met de levendige schrijfstijl die erin is gehanteerd. Het boek leest gemakkelijk ondanks het beladen onderwerp. De dialogen zijn levendig verwoord en als lezer verplaats je je snel in de persoon van Elsie. Ik zie haar daar zo lopen over de dijk langs het water.
J.E. (Zutphen)
Ik heb het boek geboeid gelezen en was op het einde zelfs ontroerd. In twee dagen heb ik het uitgelezen. Mooie, geserreerde stijl. En stof om over na te denken. Ga ik doen.
P.N (Amsterdam)
* De reacties zijn rechtstreeks naar de auteur gestuurd. Alleen de initialen zijn genoteerd, omdat er geen toestemming is gevraagd deze opmerkingen te gebruiken.
Recensies
Peter van Bavel 20 dec. 2022:
De regie die Elsie over haar leven voert en de keuzes die zij maakt, geven haar rust en blijheid. De emotie verdriet die doorgaans bijna naadloos verbonden is met naderend afscheid en de dood, krijgt hierdoor geen ruimte. En zet je als lezer aan het denken. Wanneer je jouw hele leven lang de dood hebt beschouwd als een ongewenste tegenhanger van het leven, krijg je nu hele andere input te verwerken. Wanneer jouw leven volleefd is, is de dood een logisch vervolg van het leven. En niet het lot maar een bewuste keuze. Een bewuste keuze waar je vrede mee hebt, achter kunt staan en zelfs naar uit kunt kijken.
Slotakte heeft mijn kijk op het leven en het einde daarvan, blijvend kunnen verrijken. Een boek voor alle leeftijden die hun perspectief kunnen verruimen bij het beantwoorden van fundamentele vragen over leven, vriendschap, liefde en dood.
Met een kaarsje te zoeken zijn boeken als deze. Van een zeldzame schoonheid. Aan de hand van Elsie de Vries leer je de lessen van het leven. Over krachtig leven en sterven. Over regisseur zijn tot de dood erop volgt.
Volledige recensie: Boeken-cast.nl
H. van Driel 13 februari 2023:
Nog weken nadat ik Slotakte ademloos had uitgelezen, spookte mijn eigen leven door mijn hoofd (ik ben 70) en vroeg ik mij af wanneer ik mijn eigen leven als volleefd zou beschouwen. En, wanneer dat eenmaal zo zou zijn, hoe ik dan op waardige wijze afscheid zou kunnen nemen van mijn leven. Klinkhamer laat zien dat een antwoord op deze vraag anno 2023 nog niet eenvoudig is te geven. Maar veel belangrijker dan dit, is dat zij mij ertoe heeft aangezet om mij deze vraag te stellen.
Volledige recensie: Hebban.nl
H. van Grol, 1 januari 2023:
Slotakte leest heel vlot. De strijd die Elsie voert en de overtuiging dat haar beslissing terecht is, zijn overtuigend beschreven. Geleidelijk dringt zich tijdens het lezen de vraag aan je op, wat je zelf zou willen met je levenseinde: ga je ook stappen ondernemen of wacht je tot de dood zich aandient? Gertrude Klinkhamer heeft in deze roman die als ondertitel heeft Geschiedenis van mijn dood, de vele facetten die een zelfgekozen levenseinde met zich meebrengen, op een ontroerende manier beschreven. Het boek helpt je om de uitspraak van Nietzsche te bevestigen: Sterven moet je leren. Door dit boek te lezen krijg je daar handvatten voor en begrijp je de uitdrukking: het recht om te sterven.
Volledige recensie: Indeboekenkast.com
Recensie Nieuwsbrief Coöperatie Laatste Wil
Marc J.M. Petit
De auteur Gertrude Klinkhamer heeft een ragfijne pen. De woorden die zij kiest, dagen de lezer uit ieder beeld zelf te completeren. Dit zonder vraagtekens achter te laten. Na een paar hoofdstukken is het alsof je Elsie al heel lang kent. De broosheid van haar ouderdom voel je in je vezels. De scherpte van haar geest is verleidelijk. Graag zou je als een goede vriend bij haar te gast zijn, samen van een mooie whisky genieten en een onderzoekend gesprek te voeren.